Τι είναι η εγκεφαλική παράλυση
Η εγκεφαλική παράλυση ανήκει στις νευρολογικές διαταραχές και οφείλεται σε βλάβη του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (εγκέφαλος, παρεγκεφαλίδα, νωτιαίος μυελός). Η συχνότητα της υπολογίζεται στις 1-2 γεννήσεις ζώντων. Περιλαμβάνει μια ομάδα παθήσεων στην ανάπτυξη της κίνησης και της στάσης που προκαλούν περιορισμούς στη δραστηριότητα και αποδίδονται σε μη εξελισσόμενες διαταραχές που συνέβησαν στον αναπτυσσόμενο εμβρυικό ή νεογνικό εγκέφαλο.
Μια εγκεφαλική βλάβη κατά την ενδομήτριο ζωή, κατά τη διάρκεια του τοκετού αλλά και της πρώιμης παιδικής ηλικίας μπορεί να επιφέρει κινητικές διαταραχές. Αυτές συχνά συνοδεύονται από διαταραχές αισθητικές, γνωστικές, διαταραχές στην επικοινωνία και στη συμπεριφορά με ή χωρίς επιληπτικές κρίσεις, προβλήματα ομιλίας και ακοής και ενίοτε διανοητική καθυστέρηση.
Η διαχείριση των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση , λόγω της σύνθετης κατάστασής τους, βασίζεται σε ένα πλαίσιο διεπιστημονικής συνεργασίας.
Λογοθεραπεία:
Κατέχει σημαντική θέση στην διεπιστημονική ομάδα καθώς είναι υπεύθυνη για την φώνηση-ομιλία και την σίτιση του παιδιού. Ανάλογα με την κλινική εικόνα του ατόμου με εγκεφαλική παράλυση η λογοθεραπεία αντιμετωπίζει:
- Δυσαρθρία, η οποία προκαλείται λόγω της αδυναμίας συντονισμού του στοματοκινητικού μηχανισμού
- Δυσκολίες στη ροή του λόγου και την αναπνοή
- Προβλήματα μάσησης και κατάποσης
- Σιελόρροια- Κακή κατάσταση των δοντιών
- Δυσκολία στην αναπνευστική λειτουργία (προέρχονται από τις συχνές εισροφήσεις, την περιορισμένη κινητικότητα και την προοδευτική παραμόρφωση του κορμού και της θωρακικής κοιλότητας λόγω σκολίωσης
Εργοθεραπεία:
Ασχολείται με τις δυσλειτουργίες και τις διαταραχές που εμποδίζουν την φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Έχει ως στόχο την ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας και του οπτικοκινητικού συντονισμού, ώστε το παιδί να καταφέρει να αυξήσει την λειτουργικότητα του στις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής.
Στους επιμέρους στόχους εντάσσονται:
- Βελτίωση ελέγχου στάσης και ισορροπίας
- Ανάπτυξη λειτουργικότητας του άνω άκρου (αδρή και λεπτή κινητικότητα)
- Παρέμβαση στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής (ΔΚΖ) για την αυτονομια του ατόμου ( ένδυση-υπόδυση, προσωπική υγιεινή, κλπ)
- Η σωστή χρήση προσαρμοσμένου εξοπλισμού όπου κρίνεται αναγκαίο
Ψυχολογική υποστήριξη:
Η συμβολή του ψυχολόγου είναι εξίσου σημαντική αφού αναλαμβάνει την συναισθηματική ενδυνάμωση του γονέα, προκειμένου αυτός να βοηθήσει το παιδί να αντεπεξέλθει στο θεραπευτικό πρόγραμμα και να το βοηθήσει να αλληλεπιδρά με όσο το δυνατόν πιο λειτουργικό τρόπο. Επίσης, ο ψυχολόγος θα βοηθήσει το γονέα να κατανοήσει και να αποδεχτεί τις δυσκολίες του παιδιού του και θα του παρέχει τα ψυχολογικά εφόδια που χρειάζεται προκειμένου να συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική του ζωή.
